bende ya sabır çekiyorum artık oturduğum yerden
zaten elimden başka da bişi gelmiyor ki
insanlar öyle iki yüzlü olmuşlarki
ne düşünsek neyi düşlesek beraber
hemen bozmak için bir yol buluyorlar
ben çok bişey istemiyorum ki aslında
sadece aşkımın hayatımın yanında olmak
onun nefesiyle ısınmak
ellerinden tutabilmek üşüdüğümde
sımsıkı sarılabilmek...
amma olmuyor işte
hep bir aksilikler dizisini yaşıyoruz başkaları yüzünden
insanlar verdikleri sözlerde durmadıklarında
büyüdüklerinimi sanıyorlar acaba
yada daha önemli konumamı geliyorlar
ne bileyim yaaa
düşündükçe kızıyorum, kızdıkça yapacak bişeyim olmadığı için
DAHA ÇOK KIZIYORUM
onun girdiği sıkıntıları
nasıl uğraştığını biliyorum sonuçta
kızgınlığımda sevgilime değil zaten
şuan tanımadığım belkide hiç tanımayacağım insanlara
ben sadece aşkımı istiyorum yaaa
:(
çok özledim ben onuuuuu...